Verslag; Napoli - Liverpool F.C.
Napoli – Liverpool FC ontluisterend…….
Ik heb geen idee wanneer LFC voor het laatst een oorwassing heeft gekregen van het formaat van afgelopen woensdagavond. Het moet heel lang geleden zijn dat onze favorieten zo nadrukkelijk uit de wedstrijd werden gespeeld. Was het wel een wedstrijd ? Ik kreeg steeds meer de indruk van niet. Want LFC deed aanvallend niet mee en gaf Napoli keer op keer de kans door de rode verdediging heen te snijden. Er was ook totaal niets geflatteerd aan de 4-1 uitslag. Ergo, als er een andere eindstand op de borden had moeten staan dan zou dat een hogere score voor Napoli hebben moeten zijn.
Het klinkt allemaal zuur, maar het is gewoon de eerlijke conclusie van waar ik naar heb zitten kijken.
Klopp begon met een team dat op drie plaatsen was gewijzigd t.o.v. de derby. Konstantinos Tsimikas, Fabio Carvalho en Darwin Nunez stonden hun plaatsen af aan Andy Robertson, Joe Milner en Roberto Firmino. En aldus ontstond er de volgende opstelling: Becker – TAA Gomez van Dijk Robertson – Elliot Fabinho Milner – Salah Firmino Diaz.
Is dat vooraf gezien een rare opstelling ? Ik denk het niet. Ik persoonlijk ben nogal gecharmeerd van Thiago op het middenveld. Maaar ik moet ook zeggen, ik ken de argumenten niet die Klopp heeft gebruikt om iemand wel of niet op te stellen. Achteraf was het opstellen van Gomez een dramatische beslissing. Maar laten we er dan ook meteen bij zeggen dat toen die beslissing in de rust was hersteld diens logische vervanger Matip ook meteen in de fout ging bij de vierde treffer van de Napolitanen. Maar sowieso, was het een geweldige gatenkaas achterin. Simpele één-tweetjes en afgemeten passes brachten telkens weer spelers van Napoli achter de defensie van Liverpool. Geen middenvelder die de passing voorkwam, geen verdediger die voldoende ingreep in het verdere verloop van het duel. Met Gomez dan weliswaar als meest in het oog lopende fenomeen, maar de beide backs werden ook veel te vaak al in een vroeg stadium voorbijgelopen en van Dijk kreeg als organisator ook weinig voor elkaar om verbetering aan te brengen. Het was kortom gatenkaas.
Al in de eerste minuut kreeg LFC een duidelijke waarschuwing. Victor Oshimen kon aan de verdediging ontsnappen, passeerde ook Becker maar kwam net iets te ver naar de buitenkant uit om doeltreffend te kunnen zijn. De paal redde de Reds. Een paar minuten later was het wel raak. De Poolse schaduwspits Pjotr Zielenski werd vrijgespeeld, had alle tijd om uit te halen maar mikte net naast. Helaas bleek dat laatste te komen doordat Joe Milner de bal licht met de arm toucheerde en dus strafschop. Becker gokte op de verkeerde hoek en dus na 5 minuten een 1-0 achterstand. Nog geen tien minuten later lag de bal weer op dezelfde stip. Nu was Osimhen weer door het midden weggestoken en Virgil stopte de Nigeriaan door op zijn voet te gaan staan. Dit keer wist Becker de elf metertrap van Osimhen te keren terwijl de rebound vanuit een moeilijke hoek over het doel werd geramd. Na een half uur weer een grote kans voor de Italianen. Gomez verloor een duel knullig van Osimhen die meteen op maat voorzette op Khvicha Kvaratskhelia. Zijn gedrukte schot kon door Virgil middels een sliding van de doellijn worden weggehaald. Het was echter slechts uitstel van executie, want een minutt later lag de bal alsnog in het mandje achter Becker. Gomez leed weer knullig balverlies, Zielenski en Zambo Anguissa deden een simpel een tweetje en laatstgenoemde was er door; 2-0. Nog voor de rust werd het 3-0. Kvaratskhelia kreeg alle ruimte om gericht voor te zetten en er was ook niemand in de buurt van Giovanni Simeone (inderdaad, zoon van) om de derde treffer te voorkomen. In feite was de wedstrijd daarmee al helemaal over. Nergens zie je iets staan over een aanval van Liverpool. Inderdaad, die was er gewoonweg niet. Niet alleen was het verdedigend zwaar onder de maat, ook opbouwend/aanvallend was er niets te beleven dat het vermelden waard is.
Klopp greep in de rust in door de wissel Gomez - Matip, waar hij op dat moment bij wijze van spreken op basis van wat het team gepresteerd had al zijn wissels al had mogen gebruiken. Maar wat zou het hebben geholpen ? Matip stond nog geen twee minuten in het veld toen hij niet alert was op een diepe bal op Anguissa die kon afleggen op Zielenski. In eerste instantie wist Becker nog te redden maar de rebound was wel raak en daarmee kon meteen ook weer alles wat er mogelijk in de rust nog was afgesproken om nog tot een ommekeer te komen in de prullenbak. Na 62 minuten kwamen Thiago, Jota en Nunez voor Milner, Salah en Firmino. Een kwartier later nog gevolgd door de wissel Arthur Melo voor Elliot. Met dat alles kwam Liverpool niet verder dan het spreekwoordelijk redden van de eer. Het was Luiz Diaz die na een leuke dribbel tot een doeltreffend schot kwam. Het gaf al lang geen reden tot juichen meer. Daarvoor was en het scoreverloop en vooral ook het vertoonde spel te ontluisterend geweest.
Verslag; Theo Uphus
